Ancak geçen yıl ESA ve NASA’nın Solar Orbiter’ındaki Extreme Ultraviyole Görüntüleyici (EUI) aygıtı tarafından çekilen manzaralar, sonunda bize bu rüzgarlara neyin güç verdiğini açıklamak için gereken bilgiyi vermiş olabilir. Science mecmuasında yayınlanan bir makalede, bir araştırma grubu, uzay aracının çektiği imgelerde, güneşin “koronal delik” olarak isimlendirilen karanlık bölgesinden çıkan çok sayıda jetin gözlemlendiğini açıkladı.
Ekip bunlara “pikoflare jetler” ismini verdi zira bunlar, en büyük güneş patlamalarının üretebileceği gücün yaklaşık trilyonda birini içeriyor. Bu pikoflare jetlerin uzunluğu birkaç yüz kilometre, saniyede yaklaşık 100 kilometre sürate ulaşabiliyor ve sırf 20 ila 100 saniye sürüyor.
Güneş rüzgarları ile ilgili büyük keşif! Dünyanın sonu bu türlü mi gelecek?
Yine de araştırmacılar, sistemimizin güneş rüzgarlarının kıymetli bir kaynağı olarak kabul edilebilecek kadar yüksek sıcaklıkta plazma yayma gücüne sahip olduklarına inanıyor. Koronal delikler uzun vakittir bu fenomenin kaynak bölgeleri olarak bilinse de bilim insanları hala plazma akışlarının onlardan tam olarak nasıl ortaya çıktığının düzeneğini çözmeye çalışıyor. Bu keşif nihayet yıllardır aradıkları yanıt olabilir.
Max Planck Güneş Sistemi Araştırma Enstitüsü’nden çalışmanın baş muharriri Lakshmi Pradeep Chitta, Space’e şunları söyledi: “Gözlemlediğimiz piko-parlak jetler, güneş koronasında daha evvel gözlemlenmemiş olan en küçük ve güç açısından en zayıf jet tipidir. Yeniden de, yaklaşık 1 dakika yaşayan tek bir pikoflare jetin güç içeriği, Birleşik Krallık’ta yaklaşık 10.000 hanenin bir yıl boyunca tükettiği ortalama güce eşittir.”
